نقش میانجی کمال‌گرایی در رابطه بین خودشیفتگی و اجتناب اجتماعی

مقدمه  هدف پژوهش حاضر بررسی نقش میانجی کمال­گرایی در رابطه میان خودشیفتگی و اجتناب اجتماعی می­باشد. روش کار این پژوهش از نوع مقطعی و همبستگی بود. نمونه شامل 400 دانشجو بود که به روش در دسترس وغیر تصادفی انتخاب شدند. شرکت کنندگان پرسشنامه هراس اجتماعی (کانور و همکاران، 2000)، پرسشنامه کوتاه خودشیفتگی بیمارگون (شوئن لبر و همکاران، 2015) و پرسشنامه چندبعدی کمال­گرایی (هویت و فلت، 1991) را تکمیل کردند. برای تحلیل داده­ها از روش مدل یابی معادلات ساختاری استفاده و اطلاعات با استفاده از نرم افزار SMARTPLS نسخه 2 تحلیل شد. نتایج نشان دهنده نقش میانجی کمال­گرایی در رابطه خودشیفتگی آسیب­پذیر و اجتناب اجتماعی می­باشد. به­گونه­ای که افراد با خودشیفتگی آسیب­پذیر با ویژگی­های کمال­گرایی، اجتناب اجتماعی بیشتری را نیز نشان می­دهند. نتیجه گیری   اجتناب اجتماعی در مواردی ممکن است همراه با ویژگی­های خودشیفتگی آسیب­پذیر باشد و آگاهی از این ویژگی شخصیتی خودشیفته کمک بسیاری به درمان بهتر علایم پایدار اختلال اجتناب اجتماعی می­کند.